Miejsca

Monumentalny zamek krzyżacki w Nidzicy to największa warownia na Mazurach. Zbudowany na przełomie XIV i XV w., strzegł strategicznej granicy z Polską. W czasie wojen polsko-krzyżackich w XV w. był wielokrotnie oblegany i przechodził z rąk do rąk. Podobnie działo się podczas potopu szwedzkiego. Zbombardowany w czasie II wojny światowej, został szybko odbudowany. Dzisiaj działają w nim Muzeum Ziemi Nidzickiej, (ul. Zamkowa 2, 13-100 Nidzica, tel. 89 625 03 70, zamek@nidzica.pl, www.nok.nidzica.pl/zapraszamy/zwiedzanie-zamku) Nidzicki Ośrodek Kultury, Bractwo Rycerskie Komturii Nidzickiej (organizujące turnieje rycerskie, pokazy walk, lekcje historii i biorące udział w innych tego typu imprezach w Polsce), galeria i biblioteka. Można tutaj też skorzystać z pokoi gościnnych i restauracji. Wejście na dziedziniec jest bezpłatne, wstęp do muzeum – płatny, a zwiedzanie z przewodnikiem możliwe jest o każdej pełnej godzinie. U stóp góry zamkowej stoi ceglany budynek z 1868 r., w którym do czasów II wojny światowej funkcjonował browar. Po 1945 r. produkowano w nim oranżadę, a od 1958 r. – miody pitne. Obecnie wytwórnia miodów jest własnością prywatną.
Ciekawa jest historia najstarszych nidzickich kościołów. Kościół ewangelicki został wzniesiony w stylu neogotyckim jako kościół katolicki w 1860 r., 30 lat później dobudowano do niego wieżę. W 1948 r., w związku z napływem ludności katolickiej i zmniejszającą się liczbą ewangelików, parafie katolicka i luterańska wymieniły się budowlami sakralnymi. We wnętrzu kościoła zgromadzono wiele zabytków z opuszczonych kościołów ewangelickich w okolicy, m.in. kilka malowanych na desce obrazów, z których najstarszy pochodzi z XV w., ołtarz, kilka figur i obrazów datowanych na XVIII w. Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Wojciecha powstał na przełomie XIV i XV w., oczywiście jako katolicki. Po 1525 r. przejęli go protestanci, a po II wojnie światowej – ponownie katolicy. W swojej historii świątynia była wielokrotnie niszczona i odbudowywana, w efekcie czego jej aktualny styl architektoniczny stanowi połączenie gotyku i neorenesansu. W jej wnętrzu uwagę zwracają wiszące wzdłuż głównej nawy galerie i kasetonowy, drewniany, półokrągły strop.