Miejscowość została założona w XV w. Jej nazwa pochodzi prawdopodobnie od pierwotnej nazwy osady w języku pruskim, czyli Cohorsen, później Karsens albo Kors, co w pokrewnym języku litewskim znaczy „orzech laskowy” („karšis”, „karše”). Do początku XIX w. Korsze stanowiły majątek ziemski. Czynnikiem decydującym o rozwoju wsi była rozbudowa sieci kolejowej w Prusach Wschodnich w 2. poł. XIX w. Szczególne położenie Korsz – niemal dokładnie w centralnym punkcie Prus Wschodnich – przesądziło o wyborze tej miejscowości jako węzła kolejowego na przecięciu dwóch najstarszych w Prusach Wschodnich linii kolejowych (Królewiec – Ełk i Toruń – Wystruć). Rok 1945 przyniósł poważne zniszczenia (40%), ponieważ Korsze były bronione przez cofające się niemieckie oddziały pancerne. Prawa miejskie miejscowość uzyskała w 1962 r.
W mieście są trzy zabytkowe wieże ciśnień z XIX/XX w. Najstarsza z nich powstała w 1890 r. Jedna ma stalowy, kulisty zbiornik typu Klönne. W Polsce są jedynie trzy wieże z tego typu zbiornikiem (pozostałe dwie w Dąbrównie i Runowie Pomorskim). W 1903 r. oddano do użytku neogotycki kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, a w kolejnym roku – kościół ewangelicki (obecnie cerkiew prawosławna).
20,4 km
