Serdecznie zapraszamy w piątek 22 września 2023 r. do Olsztyna na Koncert Symfoniczny Filharmonia Olsztyn 2023.

Program:
Feliks Ignacy Dobrzyński – Uwertura do opery Monbar czyli Flibusterowie op. 30
Robert Schumann – Koncert fortepianowy a-moll op. 54
Witold Lutosławski – Koncert na orkiestrę

Wprowadzenie do koncertu godz. 18.00, sala kameralna Filharmonii – Janusz Ciepliński

Paweł Przytocki – dyrygent
Shiori Kuwahara (Japonia) – fortepian
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Feliks Ignacy Dobrzyński, jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów pierwszej połowy XIX wieku, był uczniem Józefa Elsnera, kolegą szkolnym Chopina, zwycięzcą konkursu wiedeńskiego Towarzystwa Przyjaciół Muzyki.

Jego jedyną operę Monbar czyli Flibustierowie dopiero od niedawna znamy w całości, od lat za to triumfy estradowe święci otwierająca ją uwertura. To znakomita klasyczno-romantyczna muzyka, którą można nazwać ilustracyjną. Świetna, wartka opowieść, wyśmienicie zinstrumentowana, bardzo nastrojowa z jednej strony, z drugiej hałaśliwie rozpędzona.

Ale w końcu to wstęp do prawdziwie romantycznej opowieści o walce, miłości i zdradzie, której bohaterami są działający na morzach wokół Haiti piraci (zwani Flibustierami) i ich wódz (Monbar).

Koncert na orkiestrę Witolda Lutosławskiego to – jak napisał Andrzej Chłopecki, „arcydzieło folklorystycznego neoklasycyzmu”. Powstawał cztery lata. Prawykonanie odbyło się w 1954 roku, orkiestrę Filharmonii Narodowej poprowadził Witold Rowicki. Mimo upływu lat, wycyzelowana w każdym calu materia tego dzieła nadal robi na słuchaczu ogromne wrażenie. Proste, diatoniczne motywy kompozytor połączył z chromatyką.

Zaczerpnięty z tomów Oskara Kolberga mazowiecki folklor Lutosławski potraktował jako tworzywo, z którego zbudował formę odległą od ludowej taneczności czy pieśniowości.

Koncert składa się z trzech kontrastujących ogniw: dostojnej Intrady, symetrycznego, przypominającego scherzo Capriccio notturno ed Arioso oraz finału Passacaglia, Toccata e Corale. Jaki pisał o Koncercie Marcin Majchrowski, „potężna i bardzo wirtuozowska całość (pamiętajmy – w założeniu Koncert jest dziełem, które ma uświadomić wykonawcze możliwości orkiestry symfonicznej) dramaturgicznie ukształtowana została tak, by największe wrażenie wywierały rozrastający się, wręcz pęczniejący brzmieniowo Chorał i wieńcząca całość koda.

Od cichych, mrocznych pomruków wstępu do orgii ostatnich taktów”. Oto kolejny, dwudziestowieczny popis możliwości potężnego, wielorękiego olbrzyma, jakim jest orkiestra symfoniczna.

Shiori Kuwahara – fortepian

Artystka urodziła się w Tokio w 1995 roku. Jako nastolatka została laureatką trzech najważniejszych japońskich konkursów pianistycznych, co otworzyło je drzwi do kariery międzynarodowej. Zdobyła drugą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Marii Canals w Barcelonie i Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Gian Battisty Viottiego.

W 2019 roku otrzymała druga nagrodę i nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie utworu Busoniego w 62. Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Ferruccia Busoniego. Dwa lata później została wyróżniona drugą nagrodą i dwoma dodatkowymi nagrodami w Międzynarodowym Mistrzowskim Konkursie Pianistycznym im. Artura Rubinsteina w Tel Awiwie.

Obecnie pianistka daje recitale na całym świecie. W 2021 roku podczas 76. Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach-Zdroju jej koncert został nagrodzony owacją na stojąco. W praskim Rudolfinum brała udział w wykonaniu Koncertu potrójnego Beethovena, występowała również z polskiej ambasadzie w Pradze. Oklaskiwana była w Austrii, Niemczech, we Włoszech i w Korei Południowej. Często występuje ze znanymi orkiestrami symfonicznymi pod kierunkiem najlepszych dyrygentów. Jej nagrania dzieł Prokofiewa znalazły się na płycie dystrybuowanej przez Geidai Label – oddział Warner Music Japan. W 2022 roku otrzymała Steinway Berlin Promotional Prize.

Shiori Kuwahara w 2018 roku ukończyła z najwyższym wyróżnieniem studia na Tokyo University of the Arts (GEIDAI) w klasie Kei Itoh. Studiowała również w Berlinie u profesora Klausa Hellwiga.

Paweł Przytocki – dyrygent

Urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985 roku w klasie dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. Swoje umiejętności doskonalił na kursach dyrygenckich u Petera Eötvösa. W latach 1986-1987 był również stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga.
Od 1988 do 1991 roku był dyrygentem, a także dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. W roku 1990 debiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie.

W latach 1995–1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 do 2009 Przytocki był dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę Spartakusa Chaczaturiana oraz prowadził spektakle: Oniegin Czajkowskiego, Traviatę Verdiego, La Boheme Pucciniego.

W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu Oniegin w choreografii Johna Cranko. W latach 2008-2012 Paweł Przytocki był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni Dux, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny „La folia” (obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena pod batutą Carlosa Kleibera oraz „Appasionata” Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce.
Od roku 2008 Paweł Przytocki jest związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasę dyrygentury.

We wrześniu 2017 roku objął funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina w Łodzi.