Kulturowe i krajobrazowe dziedzictwo Warmii

Współczesna Warmia to kraina historyczna o unikatowym krajobrazie, ale Warmię przede wszystkim wyróżnia jej przeszłość. I choć dziś rdzennych mieszkańców prawie już nie ma, to dbałość o materialne i niematerialne dziedzictwo wciąż pozostaje naszym obowiązkiem.

Dzięki takim publikacjom przyczyniamy się do poszerzania wiedzy o Warmii i warmińskiej tożsamości, a przede wszystkim pokazujemy obecnym mieszkańcom tego regionu, w jakim bogatym kulturowo, historycznie i przyrodniczo miejscu żyją.

Gustaw Marek Brzezin,
Marszałek Województwa Warmińsko-Mazurskiego

Zdjęcie okładki publikacji pod tytułem Warmio, Quo Vadis? Na zdjęciu mazurska droga otoczona po obu stronach drzewami.

Niematerialne dziedzictwo kulturowe na Warmii na wybranych przykładach

Termin „Warmia” przetrwał do naszych czasów, pomimo, iż dzieje polityczne tego regionu Polski przez stulecia ulegały licznym zmianom i przeobrażeniom.

Można nawet zauważyć, iż od pewnego czasu świadomość regionalna mieszkańców tych ziem wzrasta, co przyczynia się do trwania nie tylko tego terminu, ale również poszukiwania i prób przypominania, a nawet kultywowania kultury tego regionu.

Więcej informacji w publikacji „WARMIO, QUO VADIS”

Zdjęcie przedstawia przydrożną kapliczkę obok pola w miejscowości Różynka. Kapliczka po obu stronach otoczona jest dwoma drzewami.

Wieś Różynka

Zdjęcie przedstawia widok na stodołę i budynki mieszkalne we wsi Bażyny.

Wieś Bażyny

Warmińskie oblicza. Krajobraz osadniczy i sakralny

Warmia, inaczej dominium warmińskie, to kraina historyczna o wyraźnie określonych granicach, wydzielona tytułem uposażenia biskupa i przekazana w jego świeckie władanie w trakcie podboju ziem pruskich przez zakon krzyżacki.

Granice Warmii kształtowały się przez dłuższy czas. Pierwszy etap miał miejsce w 1254 r. podczas podziału podbitego terytorium na część zakonną i biskupią, ostateczne utrwalenie granic zewnętrznych nastąpiło w 1375 r.

Więcej informacji w publikacji „WARMIO, QUO VADIS”

Warmia – jej zielony krajobraz kulturowy wczoraj
i dziś

Punktem wyjścia do opisania krajobrazu kulturowego jest krajobraz naturalny określany w powyższej definicji jako „elementy przyrodnicze”. Warmia to niewątpliwie jeden z najbardziej atrakcyjnych regionów Polski, choć nie tak rozpoznany i doceniany jak sąsiednie, powszechnie znane Mazury, z ich bogactwem jezior i lasów.

Naturalne ukształtowanie przestrzeni zawdzięczamy procesom akumulacyjnym i erozyjnym, które stanowią efekt ostatniego zlodowacenia, oraz wielu innym złożonym procesom, które nastąpiły po tym zlodowaceniu.

Więcej informacji w publikacji „WARMIO, QUO VADIS”

Panorama wsi Nowica od strony drogi. Na pierwszym planie zdjęcia widzimy dwa budynki z czerwonej cegły a w dali zabytkowy kościół.

Wieś Nowica

Zdjęcie przedstawia rzeźbę kostuchy jako kościotrupa z kosą, która stoi we wnęce nad braną kościoła w Kiwitach.

Kiwity - kostucha w bramie kościoła

Współczesne niematerialne dziedzictwo kulturowe Warmii – zachowane, odtwarzane czy wymyślane?

W celu oceny stanu zachowania rodzimej kultury warmińskiej oraz przejawów kultury regionalnej na Warmii w terminie 2-11 września 2016 r. zrealizowano etnologiczne badania terenowe w powiecie lidzbarskim w województwie warmińsko-mazurskim. W badaniach wzięli udział badacze i badaczki (10 osób) z uczelni, m.in. z Gdańska, Poznania, Lublina, Warszawy i Wrocławia.

Więcej informacji w publikacji „WARMIO, QUO VADIS”